W 2004 roku rozpocząłem pracę na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie i przez kolejne dziesięć lat współpracowałem z profesorem Allanem Rzepką jako jego asystent w Pracowni Rysunku Wieczornego. Obecnie prowadzę pracownie, współpracuje ze mną asystentka Olga Pawłowska. Praca ze studentami jest dla mnie wyzwaniem nie tylko dydaktycznym, ale także twórczym. Oczekiwania i potrzeby adeptów sztuki w stosunku do instytucji, która ich kształci, do mnie jako pedagoga i samych siebie, jako podmiotów działań artystycznych, są dla mnie bardzo istotne. Jestem przekonany, że poznanie ich i zrozumienie stwarza właściwą płaszczyznę do wymagania. Z tego względu starałem się wsłuchiwać w nie i wydobywać je od początku mojej pracy, dlatego kluczowe znaczenie mają dla mnie indywidualne konsultacje.
Pytania o własny program rozwoju, pomysł na swoją aktywność zadaję już studentom drugiego roku, a powtarzane przez kolejne lata pokazują mi często roznącą samoświadomość, wiedzę i dojrzałość młodych ludzi. Ten element poszukiwania i odnajdywania swojej twórczej osobowości, potrzeb i oczekiwań, uważam za szczególnie ważny. Sięgam też do pamięci o moich własnych potrzebach z czasów studenckich.
Otwartość na młodych ludzi i wiara w nich, przyniosła wiele ciekawych projektów, prac i zwrotnie kształtowała pracownię przyczyniając się do rozwoju jej programu. Częstym tematem naszej pracy jest postać w kontekście aranżacji przestrzennej w rozmaitych odsłonach. Te warianty, uzyskuję wykorzystując kulisowo-parawanową konstrukcję, mobilność elementów, różnicując oświetlenie. Pozwala to na uzyskanie bardzo różnych efektów, nastrojów, ma w zamyśle pobudzać wyobraźnię. Często posiłkuję się także projekcją wideo, rodzajem mappingu, na przykład rzutując ruchomy obraz modela na rzeczywistą aranżację i statyczną postać.
Daniel Bednarczyk
Tworzę program przeplatających się, zróżnicowanych zadań – tematycznych, dowolnych, opartych na formie szkicownika etc. Staram się tworzyć aurę dyskusji i refleksji nad powstającymi pracami, kierunkiem poszukiwań studentów, wraz z Olgą Pawłowską, dzielimy się naszymi refleksjami i spostrzeżeniami co do konkretnych prac. Moim celem jest zachęcanie studentów do otwartego wyrażania swoich opinii, dzielenia się myśleniem na temat własnej twórczości i wspieranie tych młodych ludzi w dochodzeniu do samodzielnych decyzji co do kierunku, w którym ona podąży.
Moment w którym studenci zaczynają podejmować ryzyko wyboru, dochodzą do własnych decyzji artystycznych, wzmaga ich zaangażowanie w pracę i szacunek dla niej. Wydaje się, że wzmacnia to także morale, ale i unaocznia wagę dobrego warsztatu, ćwiczeń studyjnych, bez których swoboda mogłaby się przekształcić w nieudolność. Swoją rolę pedagoga pojmuję jako towarzyszenie młodym ludziom w dochodzeniu do tej samodzielności, dyskretne acz czujne asystowanie przy podejmowaniu decyzji, próbach różnych rozwiązań, ale też czuwanie nad warsztatem.
W roku 2019 podjąłęm współpracę z Wydziałem Humanistycznym Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie. Jednym z owoców tej współpracy była możliwość zorganizowania zajęć z rysunku w industrialnych przestrzeniach AGH. Na zdjęciach studenci rysują interaktywną rzeźbę kinetyczną Senster.
Autorka pracy: Maja Skowronek
